Społeczny projekt uczniowski w Nadnoteckim Instytucie UAM

Ponad pięćdziesięciu uczniów siedmiu szkół z obszaru północnej Wielkopolski, przez cztery miesiące realizowało międzyszkolny projekt społeczny pt.: „Zanikanie emocji i uczuć we współczesnym świecie”. Projekt to jedno z zadań Programu Edukacyjnego „KRUK”, realizowanego przez Nadnotecki Instytut UAM w Pile Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu ze środków Unii Europejskiej. Podczas czteromiesięcznego kursu uczniowie szkół: I LO im. Świętej Barbary w Chodzieży, ZSO w Krzyżu Wielkopolskim, SP w Strzelcach, SP w Wiktorówku, SP nr 1 w Pile oraz ZS w Starej Łubiance rozwijali swoje umiejętności i zdobywali nowe kompetencje pracując metodą projektu pod opieką tutorów z Uniwersytetu.

Uczestnicy, zgodnie z zainteresowaniami, zostali rozdzieleni na pięć zespołów zadaniowych projektu, po 10-11 osób. Każdy zespół - techniczny, badawczy, społeczny, prozdrowotny i zarządców mikroprojektu, otrzymał wsparcie tutora. Młodzież w poszczególnych grupach, niezależnie od siebie, otrzymała zadanie zdefiniowania ważnego dla nich problemu dotyczącego komunikacji w przyrodzie, społeczeństwie i świecie wirtualnym. Zaskoczeniem dla tutorów był fakt – że młodzież w każdym zespole stwierdziła, że najważniejszym dla nich problemem jest zanikanie emocji i uczuć we współczesnym świecie. Następnie uczniowie musieli zaplanować i przeprowadzić działania zmierzające do rozwiązania wybranego problemu z uwzględnieniem kompetencji poszczególnych zespołów projektowych.

Zespół badawczy podjął się przeprowadzenia ankiety wśród szkolnych rówieśników, chcąc dowiedzieć się czy osoby badane obserwują zjawisko zanikania emocji i uczuć w swoim otoczeniu, czy ten problem jest rzeczywiście dla nich ważny, a jeśli tak – to jak próbują sobie z nim radzić. Spośród 108 respondentów 65% stanowiły kobiety, w wieku 12-18 lat. Ponad połowa uczniów biorących udział w badaniu zgadza się z założeniem, że coraz rzadziej okazujemy uczucia innym osobom. Blisko 50% ankietowanych uważa, że ma problemy z okazywaniem emocji, a zdecydowana większość badanych (80%) próbuje rozwiązywać swoje problemy, zwracając się do innych osób (najczęściej do przyjaciół, rzadziej do rodziców, czy pedagoga szkolnego).

Zespół społeczny postanowił nagłośnić zjawisko pogłębiającej się ignorancji ludzkich uczuć i problemów emocjonalnych. Przedstawicielki zespołu stworzyły kanał w serwisie YouTube pn. „Cisza przed burzą” na którym stopniowo umieszczane będą krótkie filmiki zrealizowane podczas projektu. „Poradnik o emocjach”, zawierający najważniejsze informacje o higienie i zaburzeniach emocjonalnych to z kolei dzieło członków zespołu prozdrowotnego. Zadaniem zespołu technicznego było wsparcie pozostałych zespołów zadaniowych przez stworzenie dysku internetowego, przygotowanie grafiki na kanał YouTube, czy obsługę techniczną w trakcie nagrywania filmików i późniejszy ich montaż. Nad dokumentacją postępów prac czuwał zespół zarządców mikroprojektu, którego film podsumowujący działania uczniów prezentujemy poniżej. Wkrótce na kanale YouTube „Cisza przed burzą” zostaną także opublikowane materiały przygotowane przez poszczególne zespoły zadaniowe.

Wsparcie tutorskie oferowane uczestnikom w ramach kursu edukacyjnego polegało na towarzyszeniu w kolejnych etapach rozwoju kompetencji miękkich uczniów, pomocy w planowaniu własnej drogi edukacyjno-zawodowej, osiąganiu samodzielności i dojrzałości oraz nawiązywaniu i pogłębianiu relacji społecznych. Wszyscy uczniowie biorący udział w kursie mieli zapewniony nieodpłatny udział w zajęciach, transport, ubezpieczenie i poczęstunek. Dodatkowo każdy z uczestników wykonał test predyspozycji zawodowych i otrzymał profesjonalnie opracowane C.V., ukierunkowane na opis zdobytych kompetencji i umiejętności.

Wkrótce rozpoczniemy rekrutację na II edycję kursu dla uczniów. Zachęcamy do obserwowania aktualizacji na naszej stronie.

Więcej o projekcie „Uniwersytet Wsparcia Rozwoju Kompetencyjnego Młodzieży” w Nadnoteckim Instytucie UAM w Pile: www.kompetencje.amu.edu.pl

Rozpoczęcie roku szkolnego 2019/2020 dla uczniów klas I-VIII oraz uczniów klas I-III Liceum Ogólnokształcącego, odbędzie się 2 września 2019 roku o godz. 9.00, w hali widowiskowo - sportowej przy Zespole Szkół Ogólnokształcących, ul.Sienkiewicz 1
Porządek dnia:

• godz. 8.00 -  msza św. w Kościele pw. NSPJ - dla uczniów szkoły podstawowej, a w Kościele pw. św.Antoniego - dla uczniów liceum ogólnokształcącego,
• godz. 9.00 - uroczysty apel - hala widowiskowo-sportowa,
• ok. godz. 10.00 - spotkanie uczniów z wychowawcami

Z powodu ograniczonej ilości miejsc do hali widowiskowo-sportowej będą mogli wejść tylko rodzice uczniów klas pierwszych. Pozostałych rodziców prosimy o pozostanie na boisku szkolnym. 

UWAGA!!!

Ze względu na zmiany organizacyjne w  szkole  nastąpiła zmiana miejsca wydawania podręczników uczniom klasy 6.

Podręczniki szkolne oraz ćwiczenia dla uczniów klasy 6 wydawane będą 27 sierpnia 2019 r. w sali nr 125 w budynku przy ul. Wojska Polskiego 31

Pozostałe klasy według poniższego harmonogramu:

 

Klasa	Data	Godzina	Miejsce
1a	26 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
1b	26 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
1c	26 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
1d	26 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
2a	26 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
2b	26 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
2c	26 sierpnia	11.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
2d	26 sierpnia	11.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
3a	26 sierpnia	12.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
3b	26 sierpnia	12.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
3c	26 sierpnia	13.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
3d	26 sierpnia	13.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
4a	26 sierpnia	14.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 126
5a	27 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5b	27 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5c	27 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5d	27 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5e	27 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5f	27 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
5g	27 sierpnia	11.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
8a	28 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
8b	28 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
8c	28 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
7c	28 sierpnia	11.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
7b	28 sierpnia	12.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
7a	28 sierpnia	13.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
7d	28 sierpnia	14.00	Budynek przy ul.Sienkiewicza 1, biblioteka szkolna
6a	27 sierpnia	8.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
6b	27 sierpnia	9.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
6c	27 sierpnia	10.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
6d	27 sierpnia	11.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125
6e	27 sierpnia	12.00	Budynek przy ul.Wojska Polskiego 31,s. 125

 

Nasza kochana Pani Dyrektor!

 

Pracuje Pani w naszej szkole ponad 36 lat,

z naszej perspektywy to kilkakrotnie więcej niż życie.

I choć w ostatnim  czasie bardzo zmienił się świat,

przed nami nadal stoi wspaniały nauczyciel.

 

„Na naszych oczach pisze się właśnie historia…” - tego nas Pani uczyła,

a kolejne strony właśnie dziś się zapisują,

bo dla wszystkich pamiętna będzie ta chwila,

gdy Pani tak wszyscy serdecznie dziękują.

 

Jako przedstawiciele samorządu uczniowskiego,

również składamy podziękowanie,

choć dziś nie wyobrażamy sobie nawet tego,

że wkrótce na Pani miejscu ktoś inny stanie.

 

Dziękujemy za troskę w każdej małej chwili,

dziękujemy za upomnienia w dobrej wierze czynione.

Przepraszamy, że uczniowie nie zawsze grzeczni byli,

postaramy się podążać we właściwą stronę.

 

Przemawiamy dziś w imieniu najliczniej tu zebranych,

każda para oczu wpatrzona w naszą stronę

widziała ten trud w codzienną pracę wkładany,

by potrzeby uczniów zostały zaspokojone.

 

Nasza kochana Pani Dyrektor, życzymy z serca całego,

zdrowia, szczęścia, radości z każdej chwili,

niech ciągle Panią spotyka coś wspaniałego,

niech ludzie zawsze będą życzliwi i mili.

 

Nasza kochana Pani Dyrektor, to Pani właśnie taką szkołę stworzyła,

którą wielu z nas pokochało, do której z uśmiechem chodzimy,

Pani w tej szkole matką nam była,

niech Pani nas odwiedza, bardzo prosimy…

 

Bo chociaż nie będzie tu Pani każdego dnia,

choć nowe osoby przed nami staną,

Pani w naszych sercach szczególne miejsce ma,

zawsze będzie Pani naszą Dyrektor Kochaną!

 

Uczniowie

W dniach 13-23 maja 2019 roku uczestniczyłam w wyjeździe pamięci organizowanym przez Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Niemiecko - Austriackich Obozów Koncentracyjnych we współpracy z IPN-em (Instytutem Pamięci Narodowej) w Poznaniu. Wyjazd był formą nagrody, jaką otrzymałam za wyróżnienie w konkursie historycznym: „Sztafeta pamięci - losy mojej rodziny w czasie II wojny światowej”. Praca, którą napisałam, mówi o przeżyciach moich prababć, żyjących na Ziemi Drawskiej w trakcie trwania II wojny światowej. Moje prababcie były małymi dziewczynkami, kiedy wybuchła II wojna światowa. Musiały przejść kurs szybkiego dorastania. Jedna z nich została wywieziona do obozu, Arbeitslager niedaleko Nordhausen w Turyngii, gdzie stała w „kolejce na śmierć”. Jednak przyjechał gospodarz i wziął ją do pracy. Tak spędziła prawie rok niewoli. Druga prababcia, na początku wojny przebywała w domu, we wsi Drawsko, koło Czarnkowa. Przyszedł rok 1943. Do urzędu w Drawsku przyszła informacja, że nastąpi podział polskich rodzin, a następnie skierowanie Polaków do przymusowej pracy na ziemiach włączonych do III Rzeszy Niemieckiej. Prababcia Halina została przydzielona na służbę do niemieckiej rodziny w gospodarstwie po wysiedlonych Polakach. Na początku pracowała w miejscowości, w której mieszkała – w Drawsku. Tam, po całodziennej pracy zmęczona wracała na noc do rodzinnego domu, by się przespać, a następnie rano wrócić do ciężkiej pracy. Czas upływał, aż pewnego dnia otrzymała informację, że zostaje przekazana do pracy do niemieckiej rodziny w Rosku. Tak była przekazywana do kilku pobliskich wsi należących do Ziemi Czarnkowskiej

Żadne dzieło naukowe nie odzwierciedla ani nie oddaje wymiaru niebezpieczeństwa i naruszenia człowieczeństwa ludzi, którzy doświadczyli piekła II wojny światowej. Po tym, jak zdałam sobie sprawę z tego, że moi bliscy przeżyli to wszystko, inaczej patrzę i rozumiem czas wojny.

W trakcie wyjazdu poznawałam historię nie tylko słynnych miejsc, takich jak komleks obozów Mathausen-Gusen czy Dachau, a także dowiedziałam się sporo na temat zapomnianego Zamku Hartheim, w którym życie straciło wiele niepełnosprawnych lub upośledzonych psychicznie osób. Jadąc autokarem słyszałam również wiele tragicznych historii osób, których ojcowie, dziadkowi, pradziadkowie zginęli w ogromnych mękach.

Głównym celem naszego wyjazdu były uroczystości na Monte Cassino, gdzie 75 lat temu II Korpus PSZ (Polskich Sił Zbrojnych) pod dowództwem generała Władysława Andersa przełamał niemiecką obronę. W przeddzień oficjalnych polsko-włoskich obchodów tego niezwykłego dnia uczestniczyłam w uroczystościach na Piedimonte San Germano. Tam wysłuchałam wielu przemówień znanych osobistości między innymi: córki generała Andersa-Anny Marii Anders. Po przemowach i złożeniu wiązanek miałam czas na zdjęcia z różnymi osobami, na przykład: ministrami, czy burmistrzem miasta Cassino. Następnego dnia odbyły się główne uroczystości z Prezydentem RP i Prezydentem Włoch poprzedzone Mszą Św. Podczas całej ceremonii miałam możliwość uczestniczenia na płycie głównej cmentarza, co było ogromnym wyróżnieniem. Uroczystości upamiętniły szczególny dzień i szczególnych ludzi – żołnierzy, którzy oddali życie za innych. Przy grobie każdego z nich stał jeden harcerz, co pomogło mi zobrazować, ile osób poległo „za lepsze jutro”. Moją szczególną uwagę przykuli bardzo dobrze widoczni żołnierze i orkiestra w bujnych strojach, koło których dzień wcześniej stałam.

W ciągu naszego wyjazdu miałam okazję spotkać się z wieloma dyplomatami reprezentującymi Polskę za granicą. Uczestniczyłam w spotkaniu z panią Ambasador oraz panem Konsulem RP w Wiedniu oraz Konsulem RP w Niemczech.

Walka o pamięć ciągle trwa, mimo że jest trudna to osoby odpowiedzialne za sprawę Polski za granicą walczą, by polska historia była szanowana.

Zwiedziłam również piękne włoskie, austriackie i niemieckie miejscowości. Widoki jakie zobaczyłam zaparły mi dech w piersiach, były niesamowite: zarówno niemiecka Bawaria, Przełęcz Brenerska, jak i usytuowane we Włoszech Lago di Garda. Spałam również w klasztorze, który nocą był najjaśniejszym punktem miejscowości St. Florian.

Podróż ta na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Szansa uczestnictwa w takim wyjeździe nie zdarza się często, dlatego zawsze będę wdzięczna losowi, że mogłam przeżyć tak niezwykły czas. Pamiątką z wyjazdu zostają wspomnienia, wspaniali ludzie, których mogłam poznać w najróżniejszym wieku, koszulki w maki, specjalnie przygotowane na uroczystości, jak i w doniczkach do wysiania czerwone maki, które rosną do dziś dnia w moich pokoju oraz mnóstwo innych pamiątek okolicznościowych.

Niesienie flagi Polski, składanie wiązanek kwiatowych, czy zniczy na pomnikach ofiar, śpiewanie hymnu państwowego i piosenki „Czerwone maki na Monte Cassino” w historycznych miejscach, które poznałam to ogromny zaszczyt i niesamowite przeżycie. Uważam, że każdy Polak powinien mieć taką okazję, jaką ja otrzymałam, by poznać losy swoich przodków w czasie II wojny światowej. Dzięki tradycjom i więziom może przetrwać to, co najcenniejsze – nasza tożsamość narodowa.

Zrozumiałam, że jestem cząstką historii, a swoim życiem, tak jak i moje Prababcie będę tworzyć nowe dzieje.

Bardzo dziękuję mojej rodzinie za pomoc w organizacji materiałów do pracy, za wytrwałość, cierpliwość oraz czuwanie nad sensem merytorycznym i historycznym mojej pracy.

Wiktoria Machowina

kl. 8”d”